Op een warme dag in juli is Martine (30 jaar) samen met haar vader en broer een wedstrijd aan het kaatsen. ‘’We spelen de halve finale en er wordt fanatiek gespeeld. De laatste bal wordt geslagen en ik loop samen met mijn vader en broer naar de tegenstander om ze te bedanken voor de leuke wedstrijd. Als ik weg wil lopen en me weer omdraai, zie ik de tegenstander liggen. Eerst lijkt het alsof ze door haar enkel is gegaan, maar al snel merk ik dat dat niet het geval is.’’
Opeens was het geen wedstrijd meer
Martine roept meerdere keren haar naam, tikt op haar gezicht en knijpt in haar schouders. Geen reactie. ‘’Ik check vlug haar ademhaling, die is er maar is niet helemaal normaal. Ik vraag om hulp. Ook vraag ik of iemand mijn vader mee wil nemen. Dit is namelijk bizar genoeg zijn eerste wedstrijd weer na zijn eigen hartstilstand, voor hem dus erg beladen.’’
Wel of niet reanimeren?
Binnen een paar tellen zijn de taken verdeeld, samen met twee anderen start Martine de hulpverlening. Er is water, er is een parasol en er is overzicht. ‘’Het slachtoffer lijkt minder stabiel te worden en krijgt wat stuiptrekkingen. Ik vraag om een AED en ambulance, ook wordt 112 gebeld en de mevrouw van de meldkamer coacht ons fantastisch. We tellen op haar advies hardop de ademhaling. Wanneer deze te lang uitblijft, adviseert ze ons om te starten met borstcompressies.
We starten de reanimatie
Na 12 keer een compressie gedaan te hebben, reageert de patiënt weer en leggen we haar in de stabiele zijliging.’’ Maar, binnen twee minuten veranderd de situatie opnieuw en stopt de ademhaling wederom. Ze geven nogmaals een ronde borstcompressies waarna de ogen van het slachtoffer open gaan. Ze reageert niet adequaat maar kan zelfstandig ademhalen. Op dat moment komen de ambulance en politie aan. Zij nemen de zorg over. ‘’Voor mij reden om plaats te maken en te ontladen bij mijn vader.’’
Alle kennis van de reanimatiecursus ligt opgeslagen
Martine heeft jaarlijks een reanimatie cursus gevolgd. ‘’Ik grapte weleens: nu oefenen we regelmatig, maar wanneer gaan we het in real life oefenen? Nou, afgelopen jaar dus. Het was bijzonder om te zien dat de hulpverlening zonder enige twijfel plaatsvond: borstcompressies, communicatie, checken van de toestand van het slachtoffer, enzovoort. Allemaal geleerd bij de reanimatiecursus. Het zat in mijn systeem opgeslagen.’’
