Het is een paar jaar geleden dat Elise is gereanimeerd, nadat zij bij een voetbalwedstrijd was geweest. ‘’Na de wedstrijd stond ik nog even met vriendinnen te praten, daarna liep ik richting mijn fiets. Wat er daarna precies gebeurde, weet ik niet.
Alleen wat vermoeid
Ik was die dag wat vermoeid, maar voelde mij niet slecht of ziek. Ik ben ergens in elkaar gezakt. Verschillende mensen liepen langs mij heen: zij wisten (zo weet ik achteraf) niet wat zij moesten doen of zagen niet hoe ernstig het was. Een aantal hebben mij gelukkig wél kunnen helpen.’’ Elise werd eerst in een stabiele zijligging gelegd, daarna werd de politie erbij geroepen. ‘’De omstanders zeiden tegen de politie dat ik een laatste adem uitblies.’’
De reanimatie starten
De politie is vervolgens met de reanimatie gestart. ‘’De reanimatie werd al gauw overgenomen door EHBO'ers, omdat zij ook vrij snel ter plaatse waren.’’ De politie kon toen mensen op afstand houden. Ook probeerden zij te voorkomen dat er foto's en filmpjes werden gemaakt. ‘’Ik ben naar het ziekenhuis gebracht en heb daar 2,5 week gelegen.
Een hartspierziekte bleek de oorzaak voor de reanimatie
In het ziekenhuis zijn een ECG (hartfilmpje), echocardiografie, hartkatheterisatie en een fietstest gedaan. Hieruit bleek dat ik een hypertrofische cardiomyopathie heb, dit is een verdikking van (een deel van) de hartspier. Ik heb een ICD (=een apparaatje dat ingrijpt bij een hartritmestoornis) gekregen, deze is tot nu toe nog nooit afgegaan.
Geen schade dankzij de reanimatie
Na de ziekenhuisopmame ben ik gestart met hartrevalidatie. Ook hebben ze nog een genetische test in het ziekenhuis gedaan. Hieruit bleek dat ik HCM heb, dit is een verdikking van (een deel van) de hartspier. Inmiddels ben ik zowel lichamelijk als emotioneel goed hersteld. Ik heb de hartstilstand overleefd, zonder hier verder schade aan over te houden, omdat de reanimatie bij mij vrijwel direct is gestart.’’
Ook weten wat je moet doen in zo'n situatie? Doe de cursus.
