Willem (42 jaar) is Burgerhulpverlener en kreeg op een dag een melding van een reanimatie. ‘’Ik kreeg een verzoek om te gaan reanimeren bij een woning in de buurt, zo’n 7 straten verderop. Ik ben meteen in de auto gestapt met mijn vrouw. We reden naar de locatie, waar we een mevrouw aantroffen. Haar man was op dat moment volledig in de war. Zijn vrouw had geen onderliggende klachten voor zover bekend.’’
Willem begon met reanimeren
De ambulances kwamen al snel achter hem aan. ‘’Ik heb de reanimatie overgedragen aan het ambulancepersoneel en heb toen voor de meneer gezorgd. Uiteindelijk heeft de mevrouw het helaas niet overleefd, waarschijnlijk is ze te lang zonder zuurstof geweest.’’ Willem kreeg Slachtofferhulp aangeboden, maar vond dat niet nodig. ‘’Ik had al vaker gereanimeerd, in huizen, op straat, zelfs een keer op een boot.’’
De reanimatie verliep rustig
‘’Wat mij erg bij is gebleven is dat de vrouw (voor zover bekend) geen onderliggende klachten had. Ze was ‘alleen een beetje moe’, volgens haar man. Ondanks de paniek bij de meneer, verliep de situatie relatief rustig.’’
Iedereen zou moeten leren reanimeren
Willem heeft voor zijn werk een reanimatiecursus gevolgd en probeert dit zelf bij te houden. ‘’Ik vind dat zoveel mogelijk mensen moeten leren om te reanimeren, we kunnen samen zoveel verschil maken. Ik zou het een onwijs goed idee vinden dat leerlingen op scholen ook leren hoe het is om te reanimeren, wat er allemaal gebeurt tijdens een reanimatie en welke stappen zij moeten nemen.’’
Wil ook kunnen helpen in geval van nood? Doe de cursus.
